< Previous 10 I APPROACH Pieter-Jan Pruuost, redacteur Pieter-Jan is lid van Noordzee Vliegclub sinds 2016. De jeugd- droom om piloot te worden werd toevallig weer opgerakeld door enerzijds brandblusvliegtuigen en -helikopters tijdens een vakantie in Spanje, en door Olivier Mestdagh die anderzijds al aan de theorieopleiding bij NZVC was begonnen en die 2 ver- haallijnen aan elkaar knoopte. Overtuigd op een van de open- deurdagen van de Noordzee Vliegclub besliste hij dan om aan de opleiding te beginnen, en hij heeft er nog geen moment spijt van gehad. Pieter-Jan is professioneel actief in de ontwikkeling van mobiele, web, en innovatieve software toepassingen, met een specialisatie in gebruiksvriendelijkheid en product/project management. Geïnspireerd door de toewijding van velen in de Noordzee Vliegclub wil Pieter-Jan ook links en rechts – in de mate van het mogelijke – een bescheiden steentje bijdragen aan de werking van de club, waaronder ook aan de Approach. Pieter-Jan schreef al eens een occasioneel artikel, en stelde re- cent het idee voor om een nieuwe rubriek in het leven te roep- en: “In the flight bag of ...”. Een rubriek die elke keer een ander lid aan het woord laat over wat er in hun pilotentas te vinden is. Welke onmisbare tools en welke speeltjes ze gebruiken, waar ze die hebben gekocht, wat ze er zelf belangrijk aan vinden, hoe ze die in hun eigen vluchten gebruiken, of misschien een “pilot-hack“ waar ervaring uit blijkt. Hopelijk leuk en lerend. Tim De Weert, huisfotograaf Tim is steunend lid van de Noordzee Vliegclub sinds 2014. Door het faillissement van het voormalige SABENA, net wanneer Tim 18 jaar werd, is door de droom om piloot te worden een dikke streep getrokken. Andere opties waren dierenarts of ar- chitect. Uiteindelijk werd het bouwkundig ingenieur, en leidt hij al sinds 2008 zijn eigen studiebureau, gespecialiseerd in stabi- liteitsstudies. De kriebels om te kunnen vliegen bleven echter, dus moest hij niet lang twijfelen om op een opendeurdag zich in te schrijven voor de opleiding PPL. Geslaagd in Oostende, 1 herexamen in Brussel, de praktijk goed begonnen. Maar dan sloeg het noodlot toe. Hij moest de verdere lessen wegens fa- miliale problemen noodgedwongen stilleggen. Naast tal van andere uiteenlopende hobby’s, is Tim ook een fervent amateur- fotograaf. Hij doorliep gedurende 5 jaar avondschool aan het SNT in Brugge. Voor hem was het dan ook een hele eer om in het Event Team voortrekker te zijn voor het ontwerpen van de kalenders van 2021. Ook de vraag of hij de huisfotograaf van NZVC wou worden, werd ten zeerste geapprecieerd, en zal hij met veel overgave op zich nemen. Uiteraard mag iedereen fo- to’s trekken, en hem toesturen. Wie weet welke leuke beelden dit kan opleveren! APPROACH I 11 Bart Adriaens, columnist Bart Adriaens (40 jaar) is Jabbekenaar van oorsprong en vervoeg- de de Noordzee Vliegclub in 1995 om er op veertienjarige leeftijd de cursus PPL aan te vatten. Stapsgewijs, want na de theorie mocht je de praktijk pas aanvatten eens 16 jaar op de teller stond. Gestaag maar passioneel heeft hij zijn grenzen verlegd, door met de ‘Flying Juniors’ jaarlijks telkens een grotere uitdaging aan te gaan tot aan de poging in 2010 om met een zelfgebouwd experi- menteel vliegtuig de wereld rond te vliegen. De inspanningen van velen ten spijt strandden ze uiteindelijk op de Filipijnen (zie de publicatie van “50 jaar Noordzee Vliegclub” voor een relaas van de Flying Juniors). Na zijn economische studies bleek de intentie om de opleiding tot lijnpiloot te volgen in het jaar van het faillissement van Sabena en 9/11 geen ideale zet, waardoor zijn diverse loop- baan doorheen de logistieke en luchtvaartsector, inclusief 9 boei- ende jaren voor Jetairfly/TUI Airlines, van start ging. Bart is tevens gebeten door de reismicrobe, en voelt zich een ‘die hard’ wereld- burger. Met reeds een aantal jaren in China achter de kiezen, woont hij nu reeds sinds 2018 in Singapore waar hij voor Unilode Aviation Solutions werkt. In het buitenland wonen heeft een im- pact op zijn vlieguren, maar de club blijft hem nauw aan het hart liggen. Bart maakte aan het begin van dit millennium een aantal jaren deel uit van het bestuur van de Noordzee Vliegclub en heeft tijdens zijn 25-jarig lidmaatschap de evolutie van onze vliegclub, de Oostende luchthaven en de luchtvaart in het algemeen mee- gemaakt. Zonder een vaste agenda of focus, zal Bart ons maan- delijks een blik vanuit zijn perspectief delen op een bedenking of iets uit de actualiteit dat op dat moment zijn gedachten kruist. In de nieuwe Approach zullen er een aantal vaste rubrieken, een aantal occasionele rubrieken en een aan- tal losse artikels verschijnen. Vaste rubrieken die jullie mogen verwachten zijn “Safety First” (vliegveiligheid en vliegtechnische aange- legenheden), “Nieuws uit de Club” met als subrubriek “De NZVC in beeld”, “Het leven zoals het is: EBOS”, “Onze spotters: wie zijn ze, wat doen ze, wat drijft hen?”, “Lid in de kijker”, “Bericht van de voorzitter”, “In the flightbag of” en de column “Lining Up”. Occasionele rubrieken hebben hoofdzakelijk betrekking op vluchtverslagen. Hiervoor kijken we in de richt- ing van alle leden en doen we een warme oproep aan iedereen om ons interessante vluchtverslagen te bezorgen. Nuttige tips over vliegveldjes en verslagen van meerdaagse vluchten zijn ook meer dan welkom. Ook voor de losse artikels doen we een beroep op alle leden. Deze onderwerpen kunnen heel divers zijn: artikels over de militaire of civiele luchtvaart, boekverslagen. Graag zouden we de Approach ook wat op- fleuren met mooie foto’s genomen door al onze leden. Heb je ideeën en inspiratie? Zet ze zeker op papier en stuur ons jouw artikel door. Heb je mooie foto’s? We publiceren ze met veel plezier. Stuur een mailtje naar pieter.vanhessche@nzvc.be Samen met alle leden maken we van de Approach een magazine om u tegen te zeggen. APPROACH in een nieuw kleedje 12 I APPROACHAPPROACH I 13 SAFETY FIRST SAFETY FIRST Ruben Mahieu (Safety Manager NZVC) en Gertjan Van Liedekerke (Luchtvaarttechnisch Ingenieur) Het rapporteren en analyseren van safety incidenten helpen bij het identificeren van potentiële risico’s en dra- gen bij tot het verbeteren van de veiligheid. We kunnen alleen maar zoveel mogelijk aanmoedigen om incident- en te rapporteren. Rapporteer elke gebeurtenis die relevant kan zijn voor de vliegveiligheid. Fouten worden gemaakt door iedereen. De vraag is echter hoe je daar mee omgaat. Een belangrijk element in het rapporteringssysteem is de ‘Just Culture’. ‘Just Culture’ is een concept die het omgekeerde is van de ‘Blame Culture’. We moeten leren van onze gemaakte fouten in plaats van te zoeken naar een schuldige. Als vliegclub moeten we zoeken naar manieren om ervoor te zorgen dat incidenten in de toekomst naar een minimum ger- educeerd worden. Denk maar aan het aanpassen van onze interne procedures of het toevoegen van bepaalde aandachtspunten aan de PPL-opleiding. Hoe een safety report versturen? Volgens ons huishoudelijk reglement moet elk incident worden gemeld in de OPS voorziene IRF (Incident Registration Form) en worden gedeponeerd in de daartoe voorziene brievenbus in de OPS. Het IRF dient om de versie van de piloot te bekomen. Deze bus wordt niet op regelmatige basis geledigd, dus veel liever gewoon een mailtje sturen! Binnen de 72 uur moet het incident eveneens gerapporteerd worden aan de bevoegde autoriteiten, EASA op www.aviationreporting.eu 1. Klik op ‘Report on my personal behalf’; 2. Klik op ‘Belgium’; 3. Selecteer ‘off-line reporting’; 4. Download het formulier ‘General Aviation V2.8 July 20’; 5. Vul het formulier in en klik op ‘upload’; 6. Stuur het formulier door naar ruben.mahieu@nzvc.be of safety@nzvc.be. De safety reports worden bewaard in de NZVC en zijn strictly confidential. Bij vragen kun je altijd terecht bij de Safety Manager (Ruben Mahieu – 0477 51 94 54). Wat zijn de meest voorkomende incidenten in de NZVC? Uit analyse van NZVC rapporten blijkt dat de meest voorkomende incidenten runway incursions zijn, gevolgd door luchtruimschendingen. Definitie van runway incursion: ‘Any occurence at an aerodrome involving the incorrect presence of an aircraft, vehicle or person on the protected area of a surface designated fot the landing and take-off of the aircraft’. Meestal is dit een active runway opgaan zonder clearance of landen zonder clearance. Vaak voorkomende oorzaken zijn: · Afgeleid zijn (distraction) · Niet genoeg aandacht schenken aan de gegeven (taxi)-instructies · Hotspots · Situational awareness en complexe situaties 14 I APPROACH Luchtruimschendingen komen tegenwoordig vaker voor dan vroeger, niettegenstaand er nu meer ‘tools’ bestaan die ons helpen bij het navigeren, waaronder GPS, Skydemon, Skyvector ... België heeft één van de meest complexe luchtruimen ter wereld. Het probleem zit hem vooral in het feit dat we minder aandacht schenken aan de vluchtvoorbereiding omdat we beschikken over meer navigati- emiddelen en vluchtvoorbereidingsprogramma’s. Vaak voorkomende oorzaken: · Verkeerde interpretatie van het luchtruim/kaart/locatie · Onvoldoende bewustheid van de piloot (situational awareness) · Afleiding · Complexiteit van het luchtruim/kaart/omgeving · Onvoldoende vluchtvoorbereiding · Verkeerde interpretatie en gebruik van navigatiemiddelen Zorg er steeds voor dat je gebruikte informatie relevant is door alles up to date te houden. Bij twijfel kun je ook altijd jezelf informeren bij Brussels Info. Foutief in- en uitstappen OO-NZV & OO-NZE De OO-NZV is op 18 december teruggevon- den zoals weergegeven op de bijgevoegde foto. Het redactieteam wil dan ook graag de aandacht vestigen op een (helaas) terugker- end probleem waarbij er foutief ingestapt wordt in de vliegtuigen. Het is van belang om enkel de voeten te plaatsen op de daartoe voorziene opstapjes en verharde delen van de vleugel. Vooral bij de OO-NZV is er voor- zichtigheid geboden. De vleugels van de OO- NZV zijn immers uit hout en doek vervaardigd en geraken bij deze praktijken zeer snel bes- chadigd. Er is helaas ook vastgesteld dat de LH flap van de OO-NZE een deuk heeft opgelopen, waar- schijnlijk ook door foutief in- en uitstappen. Tot slot willen wij er iedereen ook graag op wijzen het vliegtuig proper achter te laten. Ie- dereen heeft immers graag een proper vlieg- tuig wanneer hij gaat vliegen. Uiteraard willen we niet met een belerend vin- gertje wijzen naar specifieke personen, maar door hier de aandacht op te vestigen willen we dergelijke anomalieën de wereld uit hel- pen naar de toekomst toe. APPROACH I 15 Quick reminders for a safe flight: Gebruik altijd de towbar voor de vliegtuigen te verplaatsen en duw/trek aan de wortel van de schroef indien meer kracht vereist is. Druk echter nooit op de spinner voor het vliegtuig te ver- plaatsen! Probeer het vliegtuig altijd met de neus in de wind te zetten en vermijd jet blast (bijvoorbeeld van jets aan holding point Foxtrot). Foutieve orientatie bij het parkeren kan schade aan de controle-op- pervlakken veroorzaken. Nu de winter volop ingezet is en het terug kouder wordt is het meer dan ooit belangrijk om te letten op een warme motor bij de Sonaca 200 vloot. Denk eraan: 1. Na engine start: toerental 2000 rpm voor 2 minuten. 2. Na 2 minuten: toerental 2500 rpm tot olietemperatuur 50 °C is. 3. Opstijgen met een olietemperatuur lager dan 50 °C is niet toegelaten en kan de motor laten afslaan! 4. Om de motor sneller te laten warmlopen, kan je best de motor starten met de staart in de wind. SAFETY FIRST 16 I APPROACH Interview opgetekend door Pieter Vanhessche Ons lid in de kijker voor deze maand is Guy Piers. Guy is reeds geruime tijd lid van de Noordzee Vliegclub. Hij begon er ooit zijn opleiding tot privaat piloot. Toen hij een eigen vliegtuig kocht, bleef hij steunend lid van onze club. In de Noordzee Vliegclub is het nog altijd thuiskomen voor Guy. Tijd voor een interview. Guy, kan je ons wat vertellen over jezelf? Oostende is altijd mijn thuisbasis geweest: ik studeerde latijn-wetenschappen aan het 0nze-Lieve-Vrouwecol- lege en hield altijd veel van de zee. Toch was ik niet gefascineerd door de boten maar wel door de vliegtuigen die ik langs de kustlijn zag vliegen. Tja, wie droomt er niet van om te vliegen als een vogel? Mijn vader was op- ticien en ik was er door gefascineerd. Zo heb ik mijn opleiding gevolgd aan het Instituut voor Optica in Brussel, dan in Rotterdam en ook aan de Hogeschool in Utrecht. Terug in België werd ik docent contactologie aan het Instituut voor Optica en heb er 12 jaar les gegeven. Het was een passie: ik ging naar alle wereldcongressen, deed veel opzoekingswerk en voor mij was het een plezier om aan de studenten les te geven. Een Chinees spreekwoord zegt: who wants to have results for one year sow rice, who wants to have results for a decade plant trees, who wants to have result for a lifetime educate people. Dan werd ik coördinator van de nascholing voor contactlensspecialisten gedurende 10 jaar. Mijn vader overleed in 1975 en ik nam de zaak in handen. Van een eenmanszaak werd het bedrijf steeds groter en nu werken we met zeven specialisten. Hoe ben je dan gebeten geraakt door de luchtvaart? De luchtvaart fascineerde mij en in augustus 1986 verscheen een advertentie van de NZVC voor een infor- matieavond over de vliegopleiding. Ik was meteen geïnteresseerd en schreef mij in voor de lessen. Lucien Car- pels (‘Pinkie’) gaf heel gepassioneerd maar met militaire strengheid alle theorielessen en ik had de smaak te pakken. Vanaf 12 april 1987 begon ik aan de praktijklessen met ‘De Carpels’ en werd enkele weken later gelost op de OO-NZA en wat later de OO-AYA. Na de geslaagde proeven vloog ik verder met de OO-NZB en begon aan de IFR-opleiding. De theoretische opleiding werd gegeven door Lucien Carpels en de praktische formatie kreeg ik van Ludo Tanghe. Je hebt een eigen vliegtuig, maar je bent steunend lid gebleven. Wat betekent de NZVC voor jou? In de loop van de jaren heb ik gevlogen met verschillende vliegtuigen: Piper PA28, Mooney M20, Beechcraft Bonanza en ook de TB20 TRINIDAD van Socata. Ik was overtuigd van de TB20 en heb die gekocht in Septem- ber 1995. Gedurende de zomervakantie in Zuid-Frankrijk heb ik mij dan laten lossen op een TB20 in Toulouse. Dan vloog ik niet meer met de vliegtuigen van de NZVC maar ik blijf de club steeds dankbaar voor de opleiding en alle goede raadgevingen : de NZVC blijft mijn ‘vlieg-roots’ ! Het vliegen zit dus echt in je bloed? Eigenlijk wel: mijn grootvader was meubelmaker en maakte veel houten propellers voor diverse vliegtuigen. Als kind heb ik die propellers nog gezien, maar spijtig genoeg zijn die verkocht. Mijn tweede zoon, Sebastien had de vliegmicrobe ook te pakken en volgde de PPL- en IFR-opleiding van de NZVC. Hij had zijn vliegvergunning vóór het behalen van zijn rijbewijs. Na zijn middelbare studies wilde hij verder studeren voor lijnpiloot, maar ik heb het hem afgeraden. ‘Als er ooit iets fout is met je hart, je zicht, je ge- hoor... dan kan je met je kwalificatie van lijnpiloot niet veel anders doen’. LID IN DE KIJKER GUY PIERSAPPROACH I 17 LID IN DE KIJKER Hij was ook sterk gefascineerd door mijn beroep van opticien en wilde dan deze studies aanvatten. Na het beëindigen van zijn studies ‘cum laude’ vroeg hij mij: papa, mag ik studeren voor lijnpiloot ? Dat kon ik niet meer weigeren, hij volgde de opleiding en werd onmiddellijk een job aangeboden bij VLM. Maar hij weigerde dit omdat hij ook meewerkte in mijn optiekzaak en de twee beroepen wilde combineren. Zo werd hij parttime lijnpiloot op zelfstandige basis bij Sky-Service, later Abelag, nu Luxaviation. Je bent zaakvoerder van Optiek Piers in Oostende en Oudenburg. Zie je bepaalde parallellen tussen tussen je job als opticien en de luchtvaart? Eerst en vooral wil ik melden dat ik mijn zaak doorgegeven heb aan Sebastien, maar ik blijf nog halftime ac- tief. Deze formule bevalt mij opperbest: zo heb ik meer tijd voor het vliegen en andere hobby’s. Ja, er is een belangrijke parallel tussen mijn beroep en de luchtvaart. Het zijn allebei exacte wetenschappen: het opmeten van het zicht en het centreren van de brillenglazen is precisiewerk, op een tiende van een mil- limeter en op een tiende van een graad parallax. Tja, zoals op een tiende van een graad van de glideslope van de ILS! De precisie zit in mij gebakken en ik laat geen onnauwkeurigheden toe. Wat zijn je mooiste vliegervaringen? Dikwijls vraagt men mij als het vliegen mijn nog passioneert na 33 jaar. Jawel, elke vlucht is een uitdaging, is anders en ik geniet heel veel van het zicht, is dit nu op 1000ft of op flightlevel 100. Bijvoorbeeld een VFR-vlucht van Marseille naar de Italiaanse Riviera is een unieke ervaring. Hier moet heel nauwkeurig gevlogen worden op 1000ft via een ganse reeks reporting points. Het zicht naar de kust is schit- terend: Cannes, Cap d’Antibes, Nice, Monaco, Menton en zo verder langs San Remo naar Albenga. Ook kleinere trips naar Jersey, Texel, Ameland... vind ik nog steeds een prachtige vliegervaring. De TB20 geeft mij nog steeds veel voldoening omdat hij comfortabel en stabiel is voor langere vluchten op FL100 of voor kortere pistes zoals Ameland. Wat waren je vluchtervaringen met de kankerpatienten? Twaalf jaar geleden vroeg de Rotaryclub van Oostende mij om luchtdopen te organiseren voor een groep van 20 kankerpatiënten uit het Brusselse. Ik kon dit niet alleen realiseren op één dag en vroeg hulp aan Jen- ny die contacten legde met de kankerliga en met piloten die wilden vliegen met de patiënten. Zo vliegen wij elk jaar in oktober met een twintigtal jonge kankerpatiënten telkens gedurende één uur. Dit jaar heeft Coro- na stokken in de wielen gestoken maar hopelijk kunnen we dit in 2021 opnieuw organiseren want de deel- nemers vinden het een unieke ervaring. Vliegen je kinderen en je vrouw soms mee met je? Alle kinderen vliegen graag eens mee en ook de kleinkinderen. Mijn vrouw Mieke vliegt altijd met mij mee. Zij heeft ook de vliegmicrobe te pakken. Zij werkte gedurende gans haar carrière als verpleegster op de spoedafdeling van het AZ Sint-Jan in Brugge. Daar hebben zij een schitterende faciliteit: de MUG-helikopter die reeds zeer veel mensenlevens heeft gered. Sommige verplegers hielden er niet van om met de heli te vliegen en dan werd Mieke opgeroepen om mee uit te rukken. Zo heeft zij al zeer veel vlieguren op haar palmares. Wanneer ik nu dit interview geef, is zijn vertrokken naar Casablanca om een patiënt te repatriëren voor Europ Assistance die haar reeds meer dan twintig jaar vraagt voor repatriëringen uit alle werelddelen, van India tot Australië.18 I APPROACH LID IN DE KIJKER Hoe zou jij de Noordzee Vliegclub graag zien evolueren de komende jaren ? Eerst een dikke proficiat voor 50 jaar NZVC! Het is een bewijs dat ze het goed hebben gedaan. Het nieuwe clubhuis en de nieuwe vliegtuigen hebben een veel betere uitstraling en spreken zowel kan- didaat-piloten als het grote publiek meer aan. De NZVC moet een aantrekkingspunt worden voor iedereen die be- langstelling heeft voor de luchtvaart. Misschien kunnen er regelmatig presentaties gehouden worden over alle facetten van het vliegen. Lijn- piloten, helikopterpiloten, sportpiloten kunnen heel wat komen vertel- len. Dat kan een bredere betekenis geven aan de NZVC. Raad je jonge mensen aan om te leren vliegen? Ja natuurlijk, ook minder jonge mensen kunnen dit leren. Mijn vliegroeping is ook maar op latere leeftijd gekomen. Het is zo een unieke ervaring die niets te maken heeft met vliegen in een lijnvliegtu- ig. In een sportvliegtuig is het zicht ongelooflijk en heb je alles zelf in handen. In een groot vliegtuig zit je in een ´buis’ en zit je te piepen door een klein raampje en moet je alles ondergaan. Vanaf de eerste dag van je opleiding worden alle veiligheidseisen aangeleerd. Mijn moto is altijd geweest: safety first, ken de limieten van het vlieg- tuig, van het weer maar vooral van jezelf. Bedankt voor dit interview Guy! Dank om mij te interviewen en we horen elkaar nog in de lucht LID IN DE KIJKER APPROACH I 19Next >